پلی الکترولیت

رای ثبت شده (ثبت رای)

عنوان انگلیسی : Polyelectrolyte

دسته بندی : صنعتی

کد محصول : 75

توضیحات

فروش پلی الکترولیت:

پلی الکترولیت‌ ها ترکیباتی پلیمری هستند که از تعدادی مونومر تشکیل شده اند.یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های پلی الکترولیت‌ها منعقد کردن و لخته کردن است، که این ویژگی باعث شده کاربردهای زیادی در صنایع مختلف از جمله در زمینه تصفیه آب داشته باشد. شیمیایی نمونه در حوزه فروش مواد شیمیایی و مواد مورد استفاده در زمینه تصفیه آب تجربه بالایی دارد. شما می توانید جهت خرید پلی الکترولیت با کیفیت و قیمت مناسب با ما در تماس باشید.

تلفن تماس:

۰۲۱-۲۶۳۰۵۵۷۸

۰۹۱۲۳۲۰۵۱۶۳

پلی الکترولیت چیست؟

پلی الکترولیت یا پلی اکریل آمید ترکیباتی پلیمری هستند که واحدهای تکرار شونده آنها دارای یک گروه الکترولیت می‌باشد.خواص پلی الکترولیت هم به الکترولیت (نمک) و هم به پلیمرها شبیه است، بنابراین مشابه الکترولیت‌ها اگر در آب ترکیب شوند به سرعت از هم تفکیک می‌شوند و مانند پلیمرها دارای وزن مولکلی بالایی هستند. تعداد مونومرهای تشکیل دهنده‌ی پلی الکترولیت تاثیر زیادی روی قدرت آن‌ها دارند.

پلی الکترولیت‌ها بر اساس نوع یونیزه شدنشان در آب به سه دسته :

پلی الکترولیت های آنیونی ( در صورت ترکیب شدن با آب به یون‌های منفی تبدیل می‌شوند)
پلی الکترولیت های کاتیونی ( در صورت ترکیب شدن با آب به یون‌های مثبت تبدیل می‌شوند)
و پلی الکترولیت های خنثی تقسیم بندی می‌شوند.

سه گروه رایج آنیونی کربوکسیلات (–COO-)، فسفونات (–PO3H- ، –PO32-) و سولفونات (–SO3-) هستند.

و متداول ترین گروه های کاتیونی، آمونیوم اولیه، ثانویه و چهارگانه هستند (–NH3 + ، = NH2 + و ≡N +).

اسیدها و بازها به عنوان ضعیف یا قوی طبقه بندی می شوند. به همین ترتیب، پلی الکترولیت ها را می توان به انواع "ضعیف" و "قوی" تقسیم کرد. پلی الکترولیت "قوی" به طور کامل در محلول برای اکثر مقادیر مناسب pH تفکیک می شود. در مقابل،

پلی الکترولیت های ضعیف به طور کامل در محلول بار الکتریکی ایجاد نمی کنند، و علاوه بر این، بار جزیی ایجاد شده با تغییر pH محلول، غلظت یون و یا قدرت یونی تغییر می کند. بنابراین پلی الکترولیت های ضعیف به طور کامل در محلول بار الکتریکی ایجاد نمی کنند، و علاوه بر این، بار جزیی ایجاد شده با تغییر pH محلول، غلظت یون و یا قدرت یونی تغییر می کند.

نوع گروه یونی، مونومرهای تکرارشونده، خصوصیات پلی الکترولیت مانند حلالیت در آب، هدایت الکتریکی و همچنین ویسکوزیته محلول را تعیین می‌کند. برخلاف پلیمرهای غیر یونی، این خصوصیات به شدت به PH و میزان نمک بستگی دارد.

پلی الکترولیت ها به دو صورت طبیعی و مصنوعی وجود دارند که هر دو پلی الکترولیت طبیعی و مصنوعی در مقیاس وسیعی تولید می شوند. پلی الکترولیت های طبیعی رایج عبارتند از پکتین (اسید پلی گالاکتورونیک)، آلژینات، کربوکسی متیل سلولز و پلی پپتیدها. نمونه هایی از پلی الکترولیت های مصنوعی رایج عبارتند از: پلی الیل آمین و کربوکسی متیل سلولز، اسید پلی اکریلیک، سولفونات پلی استایرن.

خصوصیات فیزیکی محلول های پلی الکترولیت معمولاً به شدت تحت تأثیرمیزان بار الکتر یکی قرار می گیرند. تفکیک پلی الکترولیت و آزاد کردن یونهای متقابل، بر قدرت یونی محلول و در نتیجه طول دبای تأثیر می گذارد. این موضوع به نوبه خود بر سایر خصوصیات مانند رسانایی الکتریکی تأثیر می گذارد.

پلی الکترولیت چیست؟

پلی الکترولیت ها می توانند از طریق شیمیایی با ترکیب مقدار کمی از یک عامل اتصال دهنده مناسب به هم پیوند خورده باشند. این پلی الکترولیت ها ساختارهای سه بعدی را تشکیل می دهند که به جای حل شدن در آن ، در آب متورم می شوند. آنها می توانند از طریق پیوند هیدروژنی با مولکول های آب مقادیر زیادی مایعات را نسبت به جرم خود حفظ کنند.

هنگامی که (کمی) به هم پیوسته باشند، آنها را هیدروژل یا پلیمرهای ابر جاذب (SAP) می نامند. توانایی آنها در جذب آب عامل غلظت یونی محلول آبی است. در آب دیونیزه و مقطر، SAP ممکن است آب را تا ۵۰۰ برابر وزن خود و از ۳۰ تا ۶۰ برابر حجم خود جذب کنند، یعنی یک هیدروژل می‌تواند بیش از ۹۹٪ مایع باشد. قدرت جذب و تورم کل SAP توسط نوع و مقدار پیوندهای عرضی در ساختار کنترل می‌شود.

چرا از پلی الکترولیت‌ها استفاده می‌کنند؟

در مقایسه با مواد مشابه میزان کمتری استفاده خواهد شد در واقع افزایش درجه تفکیک و گسترش بهینه محدود PH باعث کاهش مقدار مصرف ماده منعقد کننده می شود.
سرعت ته نشین شدن افزایش پیدا می‌کند در نتیجه حجم لجن کاهش می‌یابد.
استفاده از این مواد در مقایسه با مواد مشابه مقرون به صرفه‌تر است.

کاربردهای پلی الکترولیت

کاربردهای پلی الکترولیت:

پلی الکترولیت ها کاربردهای زیادی دارند که بیشتر مربوط به اصلاح خصوصیات جریان و پایداری محلول های آبی و ژل ها است. به عنوان مثال، می توان از آنها برای بی ثبات سازی سوسپانسیون کلوئیدی و شروع لخته سازی (رسوب) استفاده کرد.

آنها همچنین می توانند برای انتقال بار سطحی به ذرات خنثی مورد استفاده قرار گیرند و آنها را قادر می سازد تا در یک محلول آبی پراکنده شوند. بنابراین اغلب از آنها به عنوان غلیظ کننده، امولسیون کننده، نرم کننده پاک کننده و مبدل یونی استفاده می شود. به عنوان مثال، آنها در تصفیه آب به عنوان عوامل لخته سازی، در دوغاب های سرامیکی به عنوان عوامل تثبیت کننده و در مخلوط های بتن به عنوان فوق روان کننده ها استفاده می شوند.

از آنها در تصفیه آب و بازیابی روغن استفاده می شود. .

بسیاری از صابون ها، شامپوها و مواد آرایشی شامل پلی الکترولیت ها هستند.

برخی از پلی الکترولیت هایی که روی برچسب های مواد غذایی ظاهر می شوند ، پکتین ، کاراگینان ، آلژینات ها و کربوکسی متیل سلولز هستند. همه به جز آخرین منشأ طبیعی دارند.

از آنجا که پلی الکترولیت ها محلول در آب هستند، در زمینه بیوشیمیایی و پزشکی نیز کاربرد دارد.